نزديك به چهار سال است در هر ميداني كه حاضر مي‌شود، تنها مدال طلا مي‌گيرد. گويا رنگي ديگري را نمي‌شناسد. هر بار كه مدال طلايي كسب مي‌كند به فكر مدال بعدي است. با خستگي غريبه است و هر بار تشنه فتح سكوي قهرماني ديگري است. با اين شرايط هر بار به خود نهيب مي‌زند كه نبايد در باد قهرماني‌هايش بخوابد و فكر كند كه هميشه قهرمان مي‌ماند. اما معتقد است تا زماني كه توانايي دارد بايد به بهترين شكل از فرصتي كه دراختيار دارد استفاده كند. محسن محمدسيفي ملي‌پوش وزن 65 كيلوگرم تيم ملي ووشوي كشورمان با اين تفكر در چند سال گذشته، پنج مدال طلاي مرغوب را در كارنامه ورزشي خود به ثبت رسانده است و حالا تمرين‌هاي سختي را به جان مي‌خرد تا بار ديگر مدال زرين قهرماني جهان را بر سينه خود ببيند. سيفي براي رسيدن به هدفش روزي 6 ساعت تمرين فشرده انجام مي‌دهد چرا كه به خوبي مي‌داند راز رسيدن به سكوي اول قهرماني جهان در همين تمرين‌هاي سخت است: «روزي 6 ساعت تمرين مي‌كنم،‌ شايد سخت باشد اما خسته نمي‌شوم، چون هدفم را مشخص كرده‌ام. رسيدن به هدف هميشه آسان نيست و بايد زحمت كشيد.» با مرد طلايي ووشو در آ‌ستانه اعزام تيم ملي به رقابت‌هاي جهاني هم‌كلام مي‌شويم.

تمرين‌هاي سختي را انجام مي‌دهي اما به نظر خسته نيستي.
در دشواري تمرين‌ها بايد بگويم واقعاً ‌دوران سختي را مي‌گذرانيم. رقابت‌هاي قهرماني جهان را پيش رو داريم و به همين دليل روزي سه ساعت صبح و سه ساعت بعدازظهر تمرين برگزار مي‌كنيم اما چون هدفمان مشخص است و آن رسيدن به مدال طلاي قهرماني جهان است اين سختي‌ها هم برايم شيرين مي‌شود.

باز هم مدال طلا مي‌خواهي؟ از بازي‌هاي گوانگ‌ژو به بعد تنها طلا كسب كرده‌اي.
هيچ وقت از گرفتن مدال طلا سير نمي‌شوم. هميشه سخت تمرين مي‌كنم تا مدال طلا كسب كنم. اينگونه نباشد، از خودم راضي نخواهم بود. هربار كه در ميداني حاضر مي‌شوم انگار براي اولين بار است كه مي‌خواهم قهرمان بشوم و عطش خاصي براي سكوي قهرماني دارم. البته اين حق را به خودم مي‌دهم كه به اين شكل فكر كنم چون براي هر مسابقه‌اي از جان مايه مي‌گذارم و با آمادگي كامل در مسابقات حاضر مي‌شوم.

اما مسابقات برد و باخت دارد. شايد روزي باختي!
اين را به خوبي مي‌دانم. حرفم روي اين مسأله است كه هميشه با انگيزه در مسابقات حاضر مي‌شوم. برد و باخت هميشه هست و شايد روزي قهرماني بيايد و در همان بازي نخست مرا شكست بدهد. هيچ وقت با غرور به مسابقه‌هايم و حريف نگاه نمي‌كنم. از سكوي قهرماني كه پايين مي‌آيم همه چيز برايم تمام مي‌شود و تنها يك خاطره باقي مي‌ماند. تنها به خودم مي‌گويم حالا كه فضا فراهم است و محسن محمد سيفي فيكس وزن 65 تيم ملي شده، به بهترين شكل از فرصت استفاده كنم شايد فردا اين فرصت را نداشته باشم.

اما با توجه به تصميمات كادر فني ووشو، به نظر مي‌رسد هيچ‌وقت اين فرصت براي ديگران پيش نيايد چرا كه در چند سال گذشته همواره فيكس تيم ملي بوده‌اي.
اين تصميم كادر فني است كه مرا انتخاب كردند و من نمي توانم بگويم مرا انتخاب نكنيد، اگر صلاح ديدند كه من باشم ديگر نبايد حرفي بزنم.

سؤال اينجاست؛ سيفي كه در قهرماني جهان شركت مي‌كند چرا در بازي‌هاي همبستگي هم بايد شركت كند؟
بازي‌هاي اندونزي به لحاظ حساسيت‌هايي كه داشت براي كميته ملي المپيك مهم بود. به همين دليل بهترين‌ها را با خود به اندونزي برد. در تكواندو و كاراته هم چهره‌هاي جهاني حضور داشتند. البته اگر به تصميم من بود، دوست داشتم بمانم و يك ريكاوري پس از رقابت‌هاي كلمبيا داشته باشم. باور كنيد پس از گوانگ‌ژو هنوز يك ماه به طور كامل استراحت نداشته‌ام. يا در اردو بودم و تمرين كردم يا مسابقه داشته‌ام.

مگر نفر دوم تيم ملي با سيفي چقدر فاصله دارد؟
فاصله زيادي بين نفر اول و دوم تيم ملي نيست. كادر فني نخواسته ريسك كند. در حال حاضر براي رقابت‌هاي ورلدگيمز، جعفر شيرزاد در وزن 65 كيلوگرم به مسابقات اعزام مي‌شود كه اميدوارم با مدال طلا برگردد.

نفر اول تيم ملي هم به رقابت‌هاي قهرماني جهان اعزام مي‌شود؟
بله، چند روز پس از رقابت‌هاي ورلدگيمز، تيم ملي عازم رقابت‌هاي قهرماني جهان مي‌شود.

يكي از مسائلي كه در مسابقات ووشو مطرح است، تعداد كم ورزشكاران آن است. در يك مسابقه با يك مبارزه مدال فرد مسجل مي‌شود.
شايد اينطور باشد و بارها هم شنيده و خوانده‌ام كه مدال گرفتن در ووشو را كاري آسان مي‌دانند اما واقعيت اين است كه رقابت‌هاي ووشو آنقدر هم آسان نيست. شايد ورزشكاران در يك وزن كم باشند اما كيفيت آن ورزشكاران بالاست. براي من كه فرقي نمي‌كند چه با ده نفر مبارزه كنم چه يك نفر،‌ هميشه مي‌خواهم بهترين مبارزه‌ام را انجام بدهم.

با اين شرايط روي مدال طلاي سيفي بايد حساب باز كنيم؟
من كه براي مدال طلا به مالزي مي‌روم و اميدوارم خدا كمك كند و به هدفم برسم.

به طور حتم با اين كارنامه‌اي كه داري براي حريفانت شناخته شده هستي.
در رقابت‌هاي كلمبيا مربي تيم ملي فرانسه آنچنان مرا آناليز كرده بود كه خودم باورم نمي‌شد تا اينكه چند بار فيلم مسابقاتم را ديدم. مطمئناً حريفانم نوع مبارزات بنده را به خوبي آناليز كرده‌اند اما نمي‌گذارم دستم را بخوانند و طوري مبارزه مي‌كنم كه با سيفي جديدي روبرو شوند.

و حرف آخر؟
دوست داشتم ووشو هم المپيكي بود تا اين مدال‌هاي طلا را در المپيك كسب مي‌كردم. من كه براي جهاني و مدال آن اينقدر انگيزه دارم، اگر پاي المپيك در ميان بود هزار برابر تلاش مي‌كردم. حيف كه ووشو المپيكي نيست.